Laten we maar even beginnen waar ik gebleven was : Thanksgiving.
Thanksgiving is een nationale feestdag waarbij dank wordt gezegd voor de oogst (en traditioneel aan God) Het stamt af van de Pelgrims, die na hun mislukte oogst, hulp kregen van de indianen, waardoor in november toch nog geoogst kon worden en daar de Pelgrims en de indianen samen van aten. (Is mij verteld, correct me if I'm wrong though.)
Wij (onze klas) waren uitgenodigd om Thanksgiving te vieren bij de chauffeur, Bill, die ons bijna elke naar het vliegveld rijdt vanaf de appartementen en terug. Hij ging dit vieren met zijn familie en het leek hem leuk als wij ook langskwamen om dit bij hem te vieren. Zo'n kans krijg je niet vaak en zo was mijn eerste Thanksgiving een feit.
Thanksgiving wordt traditioneel gevierd met het eten van Turkey (kalkoen) met stuffing (vulling), mashed potatoes (aardappelpuree), cranberrysaus en als nagerecht pecanpie (pecannotentaart) of Pumpkin pie (pompoentaart).
Dit hadden Bill en zijn vrouw ook allemaal al klaar gemaakt en na de laatste dingen in de keuken bereiden/snijden, konden we zo aanschuiven.
De groep, met Bill in het rood.
Bill & Turkey!
Hard werken, zo'n Thanksgiving feest ;)
En na het thanksgiving weekend mocht er weer gevlogen worden, verder in de Piper PA34 Seneca voor mijn Commercial Pilot Licence. Zoals ik de vorige keer zei vliegen we ongeveer 10 uur op de Seneca, met nog 4 simulator vluchten. In deze vluchten hebben we bepaalde dingen gedaan die eigenlijk hetzelfde waren als in de Warrior; Navigeren en een 'diversion' plannen. Het navigeren is nog precies hetzelfde, alleen de snelheid is hoger, waardoor je veel beter moet opletten waar je bent en wat je doet.
Wat anders is, is dat we 2 motoren hebben, en dus te maken hebben met verschillende krachten aan elke kant, waardoor het vliegtuig van koers of kan raken. Anders gezegd, het vermogen aan elke motor. Zo oefenen wij in de vlucht om een motor helemaal uit te zetten en op 1 motor verder te vliegen. Dit doen we door de checklist te volgen en de propeller te ''featheren''. Dit houdt kort gezegd in; het blad van de propeller evenwijdig aan de relatieve wind te zetten, waardoor er zo weinig mogelijk weerstand vanaf komt.
Hier is een filmpje van iemand die in de vlucht zijn motor uit zet en de propeller feathered (niet door mij gemaakt):
Als je op 1 motor vliegt, heb je te maken met een enorm krachtverschil tussen beide motoren waardoor het vliegtuig met de neus naar een kant wil gaan, wat een rolmoment veroorzaakt en voor je het weet zit je in een spiraal naar beneden. Echter, wij willen rechtdoor blijven vliegen, dit vereist de nodige voetdruk op het roer. Gelukkig hebben wij een trim, waardoor we de krachten van het roer af kunnen halen. Ook oefenen we om circuitjes te vliegen op 1 motor, de andere motor staat nog wel aan, alleen met een dusdanige powersetting waardoor het net voelt alsof hij in een gefeatherede positie staat.
Hier is een foto van de cockpit van een Piper Seneca, zoals je ziet is het al een stukje ingewikkelder dan de Piper Warrior. Voor de linkerstoel, op het paneel, zitten alle vlieginstrumenten, zoals de snelheidsmeter in knopen, kunstmatige horizon, hoogtemeter, verticale snelheidsmeter, draai coördinator, compass, en eronder ook nog de engine instrumenten, temperaturen van de motoren, RPM en de Manifold Pressure. Zoals eerder verteld hebben de motoren turbo's. Dit houdt in dat de uitlaatgassen een kleine compressor aandraaien, die ervoor zorgt dat de druk die de cilinder ingaat hetzelfde of hoger is dan de druk op de grond. De Manifold Pressure Gauge leest de druk af die de cilinder ingaat, deze druk kunnen we bedienen met de zwarte 'throttle' hendels.
Helemaal links zitten alle schakelaars van de magnetos, lichten, de starter en de fuel pumps. In het midden zitten de GPS en alle radio's. Daaronder zitten de hendels waarmee we motoren besturen, de zwarte ''throttles'', de blauwe ''props'' en de rode ''mixtures''. En daar net links van zit het landingsgestel.
De blauwe hendels zijn van de propellers, hiermee stellen we de hoek in, die de propeller met de relatieve wind maakt, zodat we altijd optimaal gebruik kunnen maken van de propeller ondanks de snelheden. Hiermee kunnen we de propeller ook featheren, zoals eerder beschreven. Met de rode hendels kunnen we de hoeveelheid brandstof die de motor ingaat regelen.
rechtsonder zitten alle zekeringen.
In het midden tussen de twee stoelen hebben we nog de flaps, trimwielen, hendels om de koude lucht over de motor te regelen en de ventilatieinstellingen.
De Seneca
Daarmee eindig ik de korte beschrijving over de Seneca, na alle lessen en simulator vluchten te hebben gehad was het woensdag tijd voor een 2 en een haf uur durende vlucht om mijn Commercial Pilot Licence te halen. De vlucht bestond uit navigeren met een diversion, een engine fire met een motor uitzetten, instrument vliegen, stalls, unusual attitudes, verschillende landingen inclusief de landingen en go-arounds met 1 motor. Nadat ik geland was, kreeg ik nies uit de examinator, dus daardoor werd ik best wel nerveus. Het teruglopen naar het kantoor van de examinator naar de vlucht was nog het ergste. Ook al ging alles wel goed, je hebt toch een gevoel in je hoofd 'wat als'. Gelukkig kon hij vertellen dat alles goed was en had slechts een paar verbeteringspuntjes.
Toen was ik commercieel piloot :) en was het helaas tijd om mijn 5 maanden in Amerika vaarwel te zeggen :(. Na 5 maanden heb je toch wel een leven opgebouwd daar, wij hadden de mazzel om in de appartementen te zitten, waardoor je nog meer in contact komt met de mensen daar. Ik heb ondertussen veel mensen ontmoet en zou er zo nog een jaar kunnen blijven. Gelukkig had ik nog tot zondag om iedereen te zien en 'tot ooit' te zeggen en heb dus ook echt genoten van mijn laatste dagen Arizona. James Boyce had zijn CPL op dezelfde dag gehaald, alleen hij vloog donderdag terug, ik vloog zondag terug, met Tim, die zijn CPL die zaterdag nog had gehaald. Ik moet zeggen dat ik toch met wat moeite het vliegtuig in gestapt ben, omdat je alles achterlaat en weet dat je het eerst een tijd niet meer ziet. Anyways, de terugreis verliep goed, de vlucht van Phoenix naar London was aardig leeg, waardoor we in ieder geval genoeg ruimte hadden. Op London moesten we een uur extra wachten op het vliegtuig, wat echt helemaal vol zat. En voordat ik het doorhad, stond ik alweer met beide benen in Nederland.
Ik heb nu vakantie tot 6 januari, waarna we verder gaan in Oxford met onze Instrument Rating. Alles op instrumenten vliegen, zonder enige zicht naar buiten, inclusief engine failures en shutdowns. Dit gaat weer gebeuren op de Piper Seneca en ik kan eigenlijk niet wachten om ermee te beginnen.
Voor nu, wens ik iedereen alvast fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar ;)
Sunset bij Twin Lakes
Crown Victoria Police Interceptor
