Ondertussen is het alweer 3 weken geleden sinds mijn laatste blog en zoals altijd is er in deze 3 weken veel gebeurd.
Als eerste wil ik even de tijd nemen voor een vliegongeluk wat vorige week gebeurd. Waarschijnlijk hebben jullie er van gehoord; het KLS toestel dat gecrasht is, waarbij alle 3 inzittenden helaas omgekomen zijn. Alle vliegscholen in de Phoenix area hebben hier uiteraard van gehoord en tonen hun medeleven. Deze zaterdag is er een memorial service waar ik van plan ben heen te gaan. Dit ongeluk herinnert iedereen hier er weer aan hoe snel het mis kan gaan, en iedereen staat hier wel bij stil.
Enfin, met vliegen heb ik nu alles gehad tot en met AP47 (PT2). Hieronder vallen ook 4 nachtvluchten in totaal; 2 duals en 2 solo’s. Met de eerste night dual hebben we alleen maar touch en go’s gedaan op Goodyear en Glendale, ons uitwijkvliegveld. ‘s Nachts ziet alles er heel anders uit tijdens het vliegen, vooral de laatste 50 voet van de approach, want de baanverlichting staat iets hoger dan de baan zelf, waardoor het net lijkt of het einde van de baan verdwijnt naarmate je bijna op de grond staat. Ook de algehele omgeving ziet er anders uit, waar je bij daglicht gebruikt maakt van bepaalde grond referentie punten, moet je nu die punten opnieuw identificeren met hun verlichting, of nieuwe punten zoeken.
Dusk
Phoenix zelf ziet er geweldig uit vanuit de lucht ‘s nachts, het is één grote verlichte vlakte met redelijk veel vliegvelden. Op de tweede night dual hebben we een night navigation vlucht gedaan. Vanaf Goodyear zijn we vertrokken, richting het noorden om een class Bravo airspace transition te doen over Phoenix Sky Harbor airport, daarna richting Casa Grande en weer terug naar Goodyear. Zelfs had ik veel moeite met ‘s nachts navigeren, omdat je normale punten niet zichtbaar zijn en je bepaalde verlichte dorpjes gebruikt.
De route
Sky Harbor ziet er ook geweldig uit vanuit de lucht, ‘s nachts zie je de vliegtuigen die op approach zijn veel beter (een rij van lichten in de lucht). Casa Grande is een oncontrolled airfield (geen ATC toren) en bij dit vliegveld kun jij als piloot de baanverlichting bedienen door een aantal keer op je Push To Talk button te drukken als je de CTAF (frequentie) van het veld hebt ingesteld. Zo kun je als je op approach bent, de lichten feller maken, dimmen of zelfs uitzetten.
De overige vluchten waren veel solo navigatie vluchten, en dual vluchten waarbij je op instrumenten vliegen, met nog wat revisie van stalls, steep turns en practiced forced landing.
Progress Test 2 (PT2) heb ik afgelopen woensdag gehad, dit ging voornamelijk over stalls, steep turns, practiced forced landing, emergency descent, en allemaal verschillende approaches.
Ik heb PT2 behaald met een 2, waar ik erg blij mee ben. Dit betekend dat ik nu verder kan en solo op een ander vliegveld mag gaan landen (en opstijgen). Normaal mag je wel ergens landen als er iets is, bijvoorbeeld als Goodyear gesloten is, mag je uitwijken naar Glendale. Of in een noodgeval uiteraard, maar zodra je geland bent, mag je niet opstijgen omdat je geen toestemming hebt van Oxford om daar weer op te stijgen en moet je dus opgehaald worden, of iemand moet naar je toe komen en je het endorsement geven.
Nu heb ik in mijn nachtvlucht mijn endorsement voor Glendale behaald, dus als Goodyear ooit gesloten is, mag ik daar landen en opstijgen. Dit zijn ongeplande evenementen en de land aways zijn gepland en heb je wel toestemming voor.
Ook heb ik een verhoging in mijn crosswind limiet behaald, wat nu 10 knopen crosswind is, met 20 knopen totale wind.
Het vliegen gaat hier dus lekker door, ik ben nu overgestapt naar mijn tweede instructeur en begin veel meer te werken met verschillende radiobakens (VOR, DME, NDB) en bepaalde procedures met deze bakens. Wat steeds meer richting het commerciële vliegen begint te lijken. God, I love flying!
