Abonneren op mijn blog.

Vanaf nu is er de mogelijkheid om je te abonneren op mijn blog.
Dit kun je doen door je e-mailadres in te vullen in het hokje ''Blijf op de hoogte'' in de rechterkolom.
Je zal dit een aantal keer moeten bevestigen, nadat je je email ingevuld hebt, krijg je een extra scherm, waar je een code over moet typen, doe dit gewoon en druk op 'complete subscription request'. Hierna zul je nog een mail krijgen met een link, klik hier gewoon op en als het goed is, is je abonnement op mij goedgekeurd.
Nadat je dit gedaan hebt, zul je elke keer als ik een nieuw bericht publiceer, hier een mailtje van ontvangen.
Verder kan ik zien wie dit allemaal gedaan heeft en heb ik ook gelijk jullie email-adressen.
Tot zover de update.

De selectieprocedure.

Hier een terugblik op de selectie van EPST.

Fase 1

28 december 2010 had ik mijn eerste test, fase 1. Tegelijkertijd met Wytze Jaap, een klasgenoot. Dit vond plaats in het gebouw van EPST in Maarssen en we waren een halfuur te vroeg. 

Fase 1 was een COMPASS test, dit staat voor COMputerized Pilot Aptitude and Screening System. Het doel van deze test was om te onderzoeken of een persoon de capaciteiten heeft van een piloot. Je kwam in een klein kamertje waar 8 computers stonden en hier moest je alle opdrachten op maken. 

Het eerste deel van deze COMPASS test was 'control'. Hier word gekeken naar je vliegaanleg.

Deel 2 van de COMPASS was 'slalom'. Hier moest je met een joystick een pijltje tussen twee bakens manoeuvreren. Een soort racespel waarbij je in het midden van de baan moest blijven. 

Deel 3 was 'memory' , een geheugentest. Hier kreeg je willekeurige tekens die je moest onthouden en later weer invullen. Dit was om te kijken hoe goed je korte termijn geheugen is. 

Deel 4 was een hoofdrekentest. 

Deel 5 van de COMPASS was 'orientation' of ruimtelijk inzicht.

Deel 6 was een 'taskmanager', oftewel mutlitasken. 

Naast deze COMPASS test was er nog een Engelse toets, en een natuurkundige toets, waarbij je 15 vragen moest beantwoorden.

Mijn scores zijn als volgt. 

Module                                                   Score

Control                                                    7

Slalom                                                     6

Memory                                                  5

Math                                                       6

Orientation                                              6  

Taskmanager                                           5

Score 1 = laagste en 7 = hoogste

In totaal dus 35 van de 42. De score die je minimaal moest hebben was 24, dus deze had ik gehaald.

Bij de natuurkundetoets had ik 14 van de 15 vragen goed, hier moest je minimaal 10 goed hebben.

De scores van de Engelse toets hadden geen invloed op het feit dat je door bent of niet en die hebben we dus niet gekregen.

Fase 2

Na fase 1 kregen we de data te horen van fase 2 en 3. Deze waren op 9 en 10 februari 2011. Deze fasen hadden Wytze Jaap en ik wee samen en in verband met het vervoer hebben we een bed & breakfast geboekt in Maarssen. Dit om goed uit te rusten en niet het gestress te hebben met eventuele files. (Tussen Lippenhuizen en Maarssen willen nog wel eens files staan) 

Fase 2 was een simulator test. 10 dagen van tevoren kreeg je een boekje thuisgestuurd waarin stond wat je allemaal moest weten. Dus studeren

Enfin, het boekje was dus geleerd, mijn pak aangetrokken en aangekomen bij het EPST gebouw moesten we eerst wachten. We waren weer een halfuur te vroeg. De test zou om 12:00 uur beginnen, maar het begon uiteindelijk om 13:15. Deze tijd hadden we gebruikt om kennis te maken met 2 andere kandidaten en alvast een basis te vormen voor de volgende dag. Om 13:15 werden we dus meegenomen voor een korten 'briefing' door Steven Huizen, die op de MD-11 van Martinair vliegt. Hij was 1 van de selecteurs die er de volgende dag ook waren. We kregen ook een toets om te laten zien dat je het boekje goed geleerd had. Hier had ik 1 fout op, hoorde ik de volgende dag. 

Na de briefing gebeurde het dan. Het vliegen in de sim. Het was mijn eerste keer in een simulator, dus toen ik erin stapte had ik wel wat last van het 'wow'-effect. Het was precies een cockpit van een Boeing 737-800. Ik vloog samen met Steven en Wytze Jaap met Nol Oskam, de andere selecteur. We moesten stijgen/dalen, bochten maken, combinaties hiervan en level flight. Dit was allemaal een beetje wennen, omdat het voor ons beiden de eerste keer was en daarom ging het niet helemaal perfect. Vooral de combinaties niet. Wanneer je hoogte goed was, had je al teveel 'bank' of in mijn geval, niet op koers gebleven. 

Je kreeg ondertussen ook rekenvragen, dus multitasken, dit valt best tegen aangezien je een retard wordt zodra je met vliegen bezig bent. Ook werd gezien naar je leercurve, wat doe je met de aanwijzingen van degene die naast je zit etc. 

Na een halfuurtje kwam er bij mij 'accaptable rate of flying' uit en dat betekende dat ik deze fase gehaald heb. Wytze Jaap helaas niet, maar het maakte niet uit of je het haalde of niet, je was sowieso door naar fase 3. 

Fase 3

Fase 3 bestond uit 2 groepsopdrachten, een rekentest en twee gesprekken met de selecteurs. ’s Ochtends heb ik me weer in mijn pak gehezen en naar het EPST gebouw gegaan met Wytze Jaap. Eerst hebben we kennisgemaakt met de andere 4 kandidaten en begonnen gelijk met de eerste groepsopdracht. 

De opdracht was overleven op een eiland waar jij samen met een groep een schipbreuk hebt geleden. Je moest eerst individueel 10 acties en 15 voorwerpen rangschikken van 1 tot 10 (of 15) op hoe belangrijk je ze vindt. Daarna discussieer je er met je groep over. Tijdens het discussiëren werden we in de gaten gehouden door Steven en Nol. Zij hebben op ons gedrag in de groep gelet. 

De tweede groepsopdracht was het bouwen van een brug die een glas water moest kunnen dragen. Dit deed je in een andere groep, want als piloot moet je tenslotte met iedereen kunnen samenwerken. 

Verder die dag hadden we nog een rekentest, hier had ik 0 fout op  en de twee gesprekken met de selecteurs. Ik kreeg vragen als: ‘Waarom ben je niet gelijk naar het VWO gegaan?’, ‘Wat vinden je ouders van jouw keuze om piloot te worden, willen ze niet liever dat je…’, ‘Hoeveel motoren heeft een A380?’ en de meest beruchte vraag ‘Waarom wil je eigenlijk piloot worden?’.

 Na deze gesprekken was je vrij om naar huis te gaan.

Fase 4

Fase 4 was het Managment Review Board. Hier werd beslist of je door was of niet.

Je kreeg dus niet direct uitslag, maar pas de volgende maandag. Valentijnsdag dus. Het weekend had ik nog geen last van de spanning, maar die maandag op school toch wel. Uiteindelijk werd ik gebeld. Wytze Jaap heeft wel een ‘back-in-one-year’ gekregen, dus hij mag het volgend jaar opnieuw proberen. Slechts 2 van de 8 mensen waren helemaal niet door, 2 kregen back-in-one-year en de 4 anderen (waaronder ik) waren door.

Fase 5  

Fase 5, mijn ‘medical’ of medische keuring. Maandag 14 maart ben ik om 6 uur ’s ochtends in de auto gestapt om naar Schiphol Oost te rijden. Gelukkig had ik rekinging gehouden met file, want op de A6 stond ik een uur in de file vanwege een ongeluk. Het was die dag erg mistig en er was naar zeggen een motor aangereden.

Ik heb de TomTom van mijn opa en oma geleend om erheen te rijden (bedankt nog!) maar aangekomen op Schiphol Oost was het toch nog zoeken. Zo stond ik voor gesloten hekken en heb over onverharde wegen gereden, waarna een man naar toe kwam en vroeg wat ik hier te zoeken had. Hij heeft me uiteindelijk verteld hoe ik bij het Aeromedisch Expert Centre moest komen, maar eerst nog door een security check. De auto werd nagetrokken en mijn achtergrond ook. Alles was in orde, maar ik raakte toch nog verdwaald en kwam bij een KLM Logistiek gebouw uit. De mensen daar hebben me uiteindelijk naar gebouw 3A gestuurd en daar had ik mijn medische keuring.

Ten eerste het bloedonderzoek, waarvoor je nuchter moest zijn. Dit hield in 10 uur van tevoren niet eten of drinken, slechts water. Een ramp. Ik was helemaal gaar toen ik daar aankwam en gelukkig werd het bloed snel afgenomen en kon ik eten. Er heerste wel een kleine spanning, omdat het mijn eerste keuring was.

Daarna een urine onderzoek. Gelukkig was ik express niet naar de WC gegaan en had ruwweg een liter water gedronken, dus plassen moest ik! Dit viel erg tegen om goed in het potje te plassen. Het was gelukkig geen bende geworden en al snel kon ik het dampende, warme potje door het luikje aan iemand geven. Vervolgens een oogonderzoek, waarbij je gezichtsveld werd gemeten en je eventuele afwijking. Tot mijn verbazing had ik een afwijking van -0,25 aan mijn rechteroog. Dit was niet ernstig, omdat mijn linkeroog prima in orde was en met beide alles nog goed zag. Mijn gezichtsveld was ook voldoende. Verder werd mijn gehoor gemeten en gekeken naar ‘lekken’ in je oog. Ook werd je longinhoud getest. Dit was bij mij niet normaal, want ik heb een ingedeukt borstbeen en was die dag verkouden. 2 factoren die ervoor zorgden dat mijn longinhoud kleiner was, maar niets om me zorgen over te maken, omdat ik nooit last heb van ademnood o.i.d. Ook werd mijn bloeddruk gemeten (130 over 75, voor de geïnteresseerden) en een ECG gemaakt. Hier schrok ik van, want mijn hartslag is onregelmatig. In het gesprek met de arts kreeg ik te horen dat dit nog voor kan komen bij jonge mensen en hij vroeg ik er ooit last van had. Gelukkig niet.

De uitslag moet ik nog krijgen, mijn bloed en ECG worden opgestuurd en onderzocht. Toch zit ik nu nog met de onregelmatige hartslag in mijn achterhoofd. Afwachten dus. 

2,5 week later werd ik gebeld. Ja hoor, ik moest voor verder onderzoek aan mijn hart naar het Bronovo ziekenhuis in Den Haag. De eerste keer was op vrijdag 15 april 2011, ik moest een holter ophalen en die moest ik 24 uur op houden. Een holter is een apparaat dat je hartslag registreert, deze kun je later uitlezen en zo zie je hoe je hartslag was. Eigenlijk moest ik dit weekend de holter weer terugbrengen, maar gelukkig was er familie die bij Den Haag in de buurt woont en die hebben de holter weer teruggebracht. Na een kort weekje spanning moest ik op donderdag 21 april weer naar Den Haag. Deze dag was een drama voor het verkeer, want we hebben van Lelystad tot Den Haag in de file gereden. We waren net op tijd in het ziekenhuis. Hier werd weer een hartfilmpje gemaakt en nu ook een echo. Dit duurde 2 uur inclusief wachten, maar gelukkig kon de arts mij meedelen dat er helemaal niets met mijn hart aan de hand was. geslaagd voor de medical dus. :)